Bangladesh
Bangladesh is een land in het zuiden van Azië dat ligt op het Indische subcontinent. Het grenst voor het grootste gedeelte aan India en voor een klein stukje aan Myanmar. Het land is gelegen ten noorden van de Golf van Bengalen en omvat voornamelijk de delta van de rivier de Ganges. Door deze ligging zijn er vaak overstromingen in het land. Bangladesh is daarnaast een van de meest dichtbevolkte landen ter wereld met een geschat aantal inwoners van 120 miljoen op een oppervlakte vier keer zo groot als Nederland. Deze feiten geven meteen het kernprobleem van Bangladesh weer. Teveel mensen, teveel werkeloosheid en daardoor veel armoede. De grote massa is dagelijks bezig met het vergaren van eerste levensbehoeften..
Hoe raar het ook mag klinken, juist daar lagen voor mij de charmes van dit land. Daar waar in Nederland iedereen achter de computer zit, in zijn auto stapt en achter gordijnen verveeld 30 zenders op zijn tv afzapt, daar is in Bangladesh iedereen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op straat in de weer. Daar waar in Nederland alles machinaal en het liefst geautomatiseerd gebeurt, daar zijn de Bengalen meesters in handenarbeid….
‘Na een bizarre rit van ongeveer een half uur over hobbelige wegen in een uiterst oncomfortabel bestelbusje met een chauffeur van net achttien, die reed alsof er geen kinderen, honden en bejaarden op de weg liepen, stopten we, Godzijdank. Het eerste wat ik me gewaar werd was een soort getik, wat van de andere kant van een heuvel kwam. Het klonk zeer ruimtelijk, alsof het van honderden kanten te gelijk kwam. Boven op de heuvel zag ik ongeveer dit tafereel. Echt honderden mensen waren druk in de weer met bootjes en met het kapot tikken van stenen. Met hamertjes zaten ze die keien tot pulp te slaan. De bootjes zorgden voor de aanvoer. Dit is de enige plek in Bangladesh waar steen te vinden is. We besloten tot een boottochtje…’
Op een theeplantage ter grootte van de provincie Utrecht was ik een paar dagen te gast. Op het terras van mijn guesthouse had ik een gesprekje met de manager, een aardige jongen van een jaar of 27. Hij vertelde me, dat deze mensen, Hindoes voornamelijk, de plantage niet mogen verlaten of anders niet meer terug hoeven te komen. Dat gaat al generaties zo! Ze verdienen 80 cent per dag, maar hebben een dak boven hun hoofd, medische hulp als ze ziek zijn en krijgen het eten tegen inkoopprijs. Daarmee hebben ze het al stukken beter dan de meesten!? “Just orders” zei de manager als antwoord op mijn vraag hoe hij met zijn personeel omging en even later zag ik hem vanaf zijn motorfiets tieren naar een paar vrouwen.
Op het vliegveld naar Dhaka bleek het vliegtuig ruim een uur vertraging te hebben. Tijd dus om nog wat foto’s in de buurt te maken. In dat uurtje heb ik heel wat mooie platen mogen maken. Mooi omdat het zo’n andere werkelijkheid is als waaraan ik gewoon ben.
Een primitieve steenbakkerij, zoals er velen te vinden zijn in Bangladesh. Zelfs de ossen lopen er nog braaf hun rondjes. Binnen 5 minuten verzamelden de arbeiders zich om mij heen, me nieuwsgierig aangapend. Geen communicatiemogelijkheden, ja, veel lachen en me verstoppend achter de camera, doen alsof ik druk ben. Deze mannen verdienden ongeveer 40 eurocent per dag. En dan te bedenken dat ik in Dhaka, in het Sheraton hotel, de eerste avond 3 dubbele whiskey’s achteroversloeg, die me uiteindelijk 69 euro kostten. In een islamitisch land is alcohol uit den boze. Bijna een halfjaarsalaris!! Absurde wereld.
Zie ook Dhaka
