Phnom Penh

De naam van de stad betekent de heuvel (Phnom) van Penh. Volgens de overlevering zou een vrouw genaamd Penh vier Boeddhabeelden hebben gevonden die door de Mekong aangespoeld waren. Ze wierp hierna een heuvel op waarop ze deze beelden in een gebedsplaats plaatste. Deze gebedsplaats bestaat nog steeds en is de Wat Phnom Daun Penh.

Phnom Penh, een stad met 2 miljoen mensen, is de moeite van het bezoeken waard! Qua oriëntatie is het een gemakkelijke stad. Dit dankzij de rivier en doordat elke straat ook een nummer heeft. Op elke straathoek vind je wel een tuktuk en zo niet, dan vinden ze jou wel. Toeristen zijn ‘big bugs’ en de tripjes worden duur verkocht. In de regel vragen ze voor korte ritjes 3-5 $ ( Dollars zijn hier wijd geaccepteerd, 1 dollar is 4000 real, maar soms ineens ook 4300 real, net hoe iemand zijn pet staat lijkt het ) In de praktijk komt het erop neer dat we meestal 2$ of 8000 real per rit betalen. Waarschijnlijk is dat 1$ teveel, maar goed, voor niet al teveel geld kom je dus waar je wezen wilt. We bezochten het koninklijk paleis, niet te vergelijken met dat van Bangkok, maar we konden ons wel levendig voorstellen, dat de hartslag van een meesterinbreker harder zal gaan kloppen bij het aanschouwen van die levensgrote gouden Boeddha, afgezet met 96 diamanten.

Het nationaal museum is interessant, omdat er veel kunstschatten uit die prachtige tempels rond Siem Raep te zien zijn. Op de Russische markt is werkelijk van alles te koop, hoewel we die gefrituurde insecten niet hebben gevonden. Qua architectuur is de Phsar Thmei een prachtig voorbeeld van Art Deco en is de markt daar ook geweldig om rond te struinen!

De meeste indruk laat natuurlijk het bezoek aan The Killing Fields en Prison no. 21 op ons na. Met name de Prison, een voormalig schoolgebouw, waar tussen 1975 en 1979 20.000 mannen, vrouwen en kinderen gevangen zaten en gemarteld werden, alvorens voor dood in de Killing Fields achtergelaten werden, maakt veel indruk. Het is niet zozeer de ruimte, dan wel de duizenden portretfoto’s. Van elke gevangene werden foto’s gemaakt bij binnenkomst. Ze kijken recht in de camera, van kleine kinderen tot intellectuelen, van omaatjes tot buitenlanders. Je wilt eigenlijk bij elk portret even stil staan, maar dat gaat gewoon niet. Het is teveel, wat een leed. 7 gevangen overleefden deze gevangenis, waaronder de fotograaf. Totaal kwamen er onder het regime van de Khmer Rouge onder Paul Pot 25% van de inwoners van Cambodja om.