Nederlandse Antillen

Toen ik het aanbod kreeg een fotoreportage te maken van zowel de bovenwindse als benedenwindse eilanden van de Nederlandse Antillen hoefde ik niet lang te twijfelen. Het waren leuke ervaringen, ook al vond ik de Antillen minder paradijselijk dan de reisbureau’s ons graag doen geloven. Goed, er zijn prachtige stranden en elk eiland heeft zo zijn eigen charme, maar ik was toch ook wel geschokt om te zien wat voor puinhoop het op sommige plekken was. Met name de bende die Shell heeft achtergelaten en de grote hoeveelheden auto’s op St. Maarten vond ik jammer om te zien. Het andere verval, inherent aan het zeeklimaat, vond ik daarentegen weer uitermate boeiend, zeker vanuit fotografisch perspectief. Volledigheidshalve moet ik hier zeggen, dat het eigenlijk niet gepast is de Antillen over een kam te scheren, elk eiland heeft zijn eigen identiteit en charme.

SABA Saba is met name bekend om zijn typische architectuur en bloemenpracht. Spannend is het om op de kortste landingsbaan ter wereld te landen. Qua duiken schijnen de duikgronden bij Saba zelfs nog mooier te zijn als die van Bonaire.

ST. MAARTEN Jammer van al die auto’s. St. Maarten is voor mij van origine  het mooiste eiland van de Antillen, De ene baai nog idyllischer dan de andere. Helaas is er weinig oorspronkelijks te bekennen in het Nederlandse gedeelte. Te veel Amerikaanse invloeden. De Franse kant is een stuk charmanter wat dat betreft.

ST. EUSTATIEUS ( STATIA ) een eiland zo klein, dat mijn komst groot nieuws was voor de plaatselijke journalist, dat de burgemeester me de hand kwam schudden en ik ook nog de eer had, de toen levende oudste inwoner van het eiland te mogen ontmoeten.